Pangasius in Seranoham, roomsaus met sake, garnalen en champignons

Als er een vis is waar de culinaire liefhebber en zeker de culinaire visliefhebber op neerkijkt, dan is het de pangasius wel.

Er worden veel goede en vermeende redenen aangevoerd om deze vis niet op het menu te zetten. Foodlog publiceerde er in 2015 een artikel over in de reeks 'Culinair ontdekt'. En zoals je dat van Foodlog kunt verwachten (Nick Trachet in dit geval) is het een goed stuk onderzoek met de nodige nuances. Echter, voor culinaire kwaliteit, telt de nuance niet, conclusie van dit artikel: "Pangasius is vis voor wie niet van vis houdt: mooi wit, graat- en huidloos, stevig en – vooral – totaal smaakloos."
Wie zou ik zijn om hem ongelijk te geven maar voor de dagelijkse kost heeft deze paria onder de vissen wel wat voordelen.
a) In het betreffende artikel worden deze voordelen met enig misprijzen al gedeeltelijk genoemd: "Je kan panga frituren, pocheren, verstoppen onder roomsaus in een ‘vispannetje’, gratineren, roosteren, pailloteren of aan de kat voeren. En dat allemaal zonder pijn in de portemonnee.
b) Laat ik het misprijzen even weg, dan maak ik er van: de pangasius is veelzijdig in toepassingsmogelijkheden. Dat is voor de dagelijkse kost waarin (althans voor de niet vegetariërs) vlees of vis onderdeel uitmaakt van een samengestelde maaltijd met meerdere componenten zoals aardappelen of graanproducten, groenten en saus een (klein) voordeel te noemen. 
c) Als ik de viswijzer raadpleeg, dan blijkt dat duurzame pangasius vrij gemakkelijk verkrijgbaar is. Voor mij is dat een belangrijke reden om zo nu en dan, ter afwisseling een keuze te maken voor deze vis.
d) Ook qua voedzaamheid (aanwezigheid van belangrijke voedingsstoffen) waarvoor vis in het algemeen zo geprezen wordt doet de pangasius het niet slecht, eigenlijk wel goed.